Inleiding:
Liturgie is een proces. Ogenschijnlijk ligt alles voorgoed vast, maar in werkelijkheid is er voortdurend vernieuwing. Neem alleen maar de benaming van deze zondag.Vroeger, nog niet zo lang geleden, spraken we van Pasen en dan de zondagen na Pasen. Nu spreken we van de zondagen van Pasen. Een zinvolle verandering, want het geeft aan dat Pasen, een Paastijd is. Pas op Pinksteren, het feest van de uitstorting van de H. Geest, wordt Pasen
afgesloten. De Paaskaars wordt dan gedoofd.
De Evangelielezing:
De evangelielezingen van de Tweede en de Derde zondag na Pasen liggen in elkaars verlengde.
Op de Tweede zondag lezen we het verhaal van de Emmaüsgangers, waarin de verbijstering over de dood van Jezus en het ongeloof over de berichten van zijn opstanding een rol spelen. Pas bij het breken van het brood wordt Hij herkend.
Het Evangelie van de Derde zondag herneemt dit en vervolgt dan met de onverwachte verschijning van de Heer aan
de discipelen. Opnieuw verbijstering en twijfel. Weer wordt er gegeten, breekt er iets door van een beginnend geloof en een verstaan door Jezus uitleg van de Schriften. De lezing sluit af met de opdracht ‘getuigen’ van het lijden,
sterven en verrijzen. Van bange, verslagen mensen naar volgelingen die deze Blijde Boodschap (Evangelie) gaan delen met medemensen, ja met ‘alle volken’. Gelukkig maar, want daarmee werd iets in gang gezet dat ook het Evangelie naar ons
land bracht. Daardoor komen wij samen als Katholiek Alternatief. Het begon in Jeruzalem en bereikte in de loop van de geschiedenis ook Mijdrecht en Wilnis. De vraag is: hoe het staat met ons getuigenis aangaande deze dingen?
Pastoor Wim de Boer