Paaswake is niet alleen een wake, zoals de naam doet vermoeden. Je denkt aan de nacht waarin Jezus wordt overgeleverd, toen hij zei tegen zijn leerlingen in de tuin van Getsemane ‘Mijn ziel is diep bedroefd, tot de dood toe; blijft hier en waakt met mij’. Wij zetten onze slaap opzij om met hem te waken die onze meester is. Wij willen laten zien dat wij als zijn leerling hem trouw zijn die ons zoveel heeft gegeven. Uiteindelijk zullen we net als de leerlingen meemaken dat wij niet bij hem kunnen blijven, en dat hij de weg naar de Vader alleen moet gaan. Van afstand zijn we getuigen van zijn sterven. Maar in de Paaswake worden we ook getuige van het licht dat niet uitdooft in de nacht, maar brandend wordt gehouden op de Paaskaars. Het vuur kan zelfs door het water heen zonder te doven. Het maakt op zijn tocht door het water de weg vrij voor allen die Gods kinderen willen worden. Dat zijn allen die een leven uit angst de rug toekeren en zich wijden aan een leven van vertrouwen. Allen die paaswake vieren leggen zogezegd het oude leven af, net als bij hun doop, en bekleden zich met een leven in Christus, een leven in vertrouwen op de Heer. Wij doen dat als gemeenschap. In feite wordt de gemeenschap als geheel opnieuw geboren, komen we aan het licht. Want we vieren dit samen. Daarom worden we ook allen besprenkeld met doopwater, als bij onze eigen doop. We worden opnieuw met onze voeten op de goede weg gezet, de weg van Christus. Het is even een reisje naar Gouda dat hiervoor gemaakt moet worden. Maar het is de moeite waard.