Iedere tijd kent zijn vredesonderhandelaars. Ze pendelen van de ene partij naar de andere en omgekeerd. Soms een eindeloos proces. Proberen een staakt het vuren te bewerken, dat heel vaak geschonden wordt. Denk maar aan Syrië, Irak; Palestina, Oekraïne. En aan ieder conflict zitten vele aspecten. Om macht te decimeren tot normale proporties, is heel veel creativiteit nodig. Om vrede te stichten moet je hele kleine stappen kunnen zetten om mensen tot elkaar te brengen. Is het Kerst-visioen – vrede op aarde – dan een onbereikbaar ideaal?
De maand december staat bekend om de vele conflicten die door de donkere dagen een extra emotionele lading kunnen krijgen. Oppassen dus.
Soms breekt in een mens plotseling een glimp door van wat mogelijk is. In het leven van Johannes de Doper gebeurde iets wonderlijks: hij ziet dat in Jezus, de bijna onbereikbare vrede in onze wereld komt, in de gestalte van een mens. Johannes getuigt ervan en laat Jezus voorgaan. Want het gaat toch om vrede. En niet of jezelf in het middelpunt van de belangstelling staat. Dat kan wel interessant staan, maar eigenlijk leidt dat niet tot vrede.
Wat Johannes deed, dat kunnen wij ook doen. Mensen opsporen op wie de geest van Jezus rust. Dus de vredesboden – dus velen van ons – pendelen van de een naar de ander, levend vanuit het visioen van “vrede op aarde”. Het lied van de engelen bij de geboorte van de zoon van God “Eer zij God in de hoge en vrede op aarde voor de mensen die Hij liefheeft” heeft alleen betekenis zodra wij allen – met elkaar – vredesboden worden in het voetspoor van de Heer.
U allen goede kerstdagen en een voorspoedig 2015 toegewenst,
pastoors Klaas Jan Homan en Henk Schoon
de bestuursleden Bea Dalebout, Edwin Vos, Mariëtte Fakkeldij en Jordy de Jong