In het evangelie van deze zondag zijn we getuigen van een sabbatsdiscussie over ‘het uit de put halen’ van een kind of een os en daarna van een gelijkenis van de plaats die je inneemt bij een bruiloft. Als je die met elkaar verbindt zou je kunnen denken dat de opdracht om niet de hoogste of eerste plaats bij de bruiloft in te nemen een opdracht is om maar in de put te blijven zitten. Waar het echter om gaat is de uitwerking van wat in de profetie van Daniël 4,vers 37 staat, dat de Heer in staat is om de hoogmoedige te vernederen. En dit wordt duidelijk aan Daniël zelf, die in de kuil wordt neergelaten te midden van de leeuwen, maar de volgende morgen ongeschonden daaruit wordt gehaald. Het is een oerbeeld dat op Pasen van toepassing is, waar uit het graf de Heer opstaat als de levende, zonder dat hij verzwolgen is in de muil van de dood. Willen wij Paasmensen zijn dan beperkt dat zich niet tot de Paastijd alleen. Maar dan is dat van toepassing op elk moment dat wij voor de keuze staan welke plaats wij zullen innemen: de hoogste of de laagste.