Zaterdag 21 oktober 2017
Het evangelie waarin Jezus hun de beeltenis op een munt toont van de keizer en
zegt Geeft dan aan de keizer wat de keizer toekomt, en aan God wat God toekomt,nogal eens gebruikt om te beweren dat de gelovigen zich niet moeten bezig houden
met zaken die de overheid aangaan. Hetzelfde wordt wel eens beweerd van de
scheiding van kerk en staat die we in Nederland hebben. Alsof het in het geloof om
twee gescheiden werelden gaat. Waarbij de gelovigen zich niet moeten bemoeien
met politiek of maatschappelijke vraagstukken. Ik heb wel eens iemand tegen mij
horen zeggen dat ik niet mocht demonstreren of actie voeren.
is
Waar het om gaat is dat de overheid zich niet als heerser opstelt over de kerk, of om
in de beeldtaal van het evangelie te blijven, dat de keizer heerst als God en als
zodanig zou moeten worden vereerd. In het christendom kennen we genoeg
voorbeelden van zulke keizers. Voor de weigering om de keizers het geloof te geven
dat zij eisten, betaalden de martelaren met hun bloed. Hoe staan wij pal voor ons
geloof als wij oog in oog staan met de keizer, met wat de overheid van ons eist?
Deze vraag is voor de kerk van belang in een tijd dat de kerk is teruggedrongen uit
het openbare leven, en van het geloof een zaak is gemaakt van het privéleven van
het individu. Als je het zo bekijkt kun je wat wij doen in een viering bestempelen als
demonstreren of actievoeren, ja zelfs als een politieke daad. Want we zijn een
gemeenschap die samenkomt in een openbare ruimte en die in bidden en in vasten,
met sprekers en koren van zich laten horen. De verkondigers geven een manifest af,
zij klagen aan, doen een appel op de gemeenschap. De liederen getuigen van een
geloof in een betere wereld. Degenen die samenkomen tonen zich onverzettelijk. In
hun gebeden blijven zij herinneren aan de vrede voor de volken en doen een beroep
op God om de wereldleiders wijsheid te geven. Als u weer van de partij wilt zijn, zien
wij elkaar!