Zaterdag 4 november 2017
In deze eucharistieviering gedenken wij de rechtvaardigen die ons zijn voorgegaan,
ook wel de heiligen genoemd.
Laatst hoorde ik een vreemde opmerking van iemand die eerst katholiek was en toen
protestant was geworden. Hij zei dat protestanten meer met Christus bezig zijn en
katholieken meer met het vereren van heiligen. Alsof die twee van elkaar zijn te
scheiden. Niets van dat al. Het bezig zijn met de heiligen staat in het teken van het
doen van recht en gerechtigheid, de werken waarvan Jezus juist zei dat hij gezonden
was om die te doen: de werken van zijn Vader.
Hoe kun je met Christus bezig zijn zonder de heiligen te eren? Het eren van hen die
goede werken verrichten leidt niet af van het geloof in Christus, maar brengt de
rechtvaardige er juist dichterbij. Want geloof is niet iets wat blijkt uit wat je bent – een
gelovige – maar uit wat je doet, de navolging van Christus. Wie je navolgt blijkt uitdaden. Zoals dat ook is bij de overledenen die wij na deze viering gedenken.
Wanneer wij de doden gedenken kunnen wij alleen weten wie zij waren en wat zij
betekenen door te herinneren aan wat zij hebben gedaan: goede dingen en
misschien ook minder goede dingen. Hun namen staan gegrift in ons geheugen. En
we branden een kaars voor hen, om te benadrukken dat zij leven bij God dankzij het
Licht dat hij over hen doet schijnen.
je