Als je afgaat op de toestand van de wereld dan biedt dat weinig grond om te geloven dat het ooit nog wat zal worden met dat land van Belofte dat God ons wijst. Of met die vrede die zal aanbreken in Jeruzalem en voor heel de wereld zal gelden. Hoezo Advent?
Alle levende wezens lijken te verdwijnen als gras dat verdort, of als een bloem die afvalt. De aarde lijkt meer op een dorre vlakte, een steppe, dan een hof van Eden. Afgaande op wat onze ogen zien van hoe de wereld er voor staat anno 2017 lijkt de vraag dan ook gerechtvaardigd ‘wat zal ik nog geloven’, of de vraag zoals die klinkt in de eerste schriftlezing van deze viering ‘wat zal ik roepen?’ De lezingen geven ons gelukkig reden om niet te wanhopen. Gods komst in deze wereld is, ondanks de schijn van het tegendeel, zo zeker als wat. Het gras mag dan verdorren en de bloem mag afvallen, Gods spreken houdt eeuwig stand!