Zaterdag 2 juni 2018
Over sterke kracht in breekbare vaten
Met blijde stem wordt in de eerste lezing gesproken over de grote daden van God;
terugkijkend over de weg die is afgelegd roemen mensen hoe God te hulp schoot toen ze het
moeilijk hadden, hoe Hij bevrijding had gebracht en voor voedsel had gezorgd waarvan ze
konden leven. Achteromkijkend is het vaak makkelijk loven. De moeite, de angst en de twijfel
zijn naar de achtergrond geraakt, want het is goed afgelopen allemaal, het licht van
Godswege heeft hen bijgelicht op hun weg. Maar dit licht, deze kracht in ons, zo schrijftPaulus, hebben we als een schat in aarden vaten. Die vaten zijn kwetsbaar. Voor je het weet
breekt er een scherf af of barsten ze helemaal, en gaat de inhoud verloren. Die inhoud is niet
van ons, maar van God. Zijn kracht is in ons aanwezig, maar kwetsbaar. Zoals Paulus het
zegt: we voelen druk, maar zijn toch niet in het nauw, we zijn om raad verlegen, maar toch
niet radeloos, gevallen op de aarde, maar toch niet te gronde gegaan. Zijn kracht woont in
onze zwakheid, en daarom zijn mensen heel vaak toch sterker dan zij zelf voor mogelijk
hielden.
Zaterdag 2 juni 2018
