18e zondag na Pinksteren (20)
Jezus plaatste een kind in hun midden. Een beladen zin vind ik dat, sinds seksueel misbruik van minderjarigen iets bleek te zijn dat in onze kerk is voorgekomen. Terwijl ik dit schrijf is het eind juli. Misschien is op het moment dat de dienst zal plaatsvinden waar deze lezing gelezen wordt inmiddels wel het rapport verschenen van de commissie Stevens, die onderzoek deed naar seksueel misbruik in onze kerk. Wie weet wat dat ons zal brengen. Ik zie uit naar dat rapport en zie er tegelijk tegenop, en in die dubbelheid zullen velen zich herkennen.
Wat ik in elk geval in dit alles een beetje boven water kwam is hoe veel mensen zo’n soort ervaring hebben meegemaakt. Niet altijd in de kerk. Maar dat het ook in de kerk gebeurde, maakte dat mensen deze verhalen soms wél vertelden. Verhalen waar anders over was gezwegen. En dat vind ik een verdriet op zich, dat het in zoveel gevallen toch nog steeds een taboe lijkt, dat mensen dragen zonder er (genoeg) over te kunnen praten.
Jezus zetten een kind centraal om de leerlingen te laten zien, dat hun gesprek over wie er onder hen de belangrijkste was, een verkeerde prioriteit was.
Ik kan alleen maar hopen dat we kinderen en andere mensen centraal zetten omdat het allerbelangrijkste is dat we respectvol en aandachtig met elkaar omgaan. Want ieder mens is kwetsbaar.