Zaterdag 23 september 2017

Het is nooit te laat om opnieuw te beginnen. Als alles verloren lijkt te zijn, ja op het allerlaatste moment, kan er redding dagen. Het is onbijbels om te denken dat het geduld van God na verloop van tijd opraakt zoals bij ons mensen vaak het geval is. Of te menen dat zijn liefde iets is dat minder wordt naarmate er meer van is uitgedeeld. Stel je voor dat je achteraan de rij staat bij God om van hem loon te ontvangen. Of dat je zoals die arbeiders in het evangelie van deze dag pas te elfder ure worden gevraagd om te komen werken. De maat van Gods liefde houdt geen gelijke tred met de maat van onze arbeid of de prestatie die we verrichten. God meet niet met een maat die afneemt of toeneemt al naar gelang onze verdiensten of kennis zich vermeerderen of afnemen. God meet in alle gevallen ongeacht onze verdiensten met de volheid van de maat van zijn liefde. Jona verrekent zich als hij meent dat God zal uitvoeren wat hij heeft gezegd, dat hij de inwoners van Ninevé kwaad zal aandoen. ‘Te elfder ure’ blijkt het niet zo te gaan en de omkering van de stad niet te gebeuren. De inwoners hadden berouw getoond, zich omgekeerd van het kwaad dat ze deden, tot ergernis van Jona. God blijkt zelfs op het laatste moment nog inschikkelijk te zijn, een genadige God te zijn. We zien het bij Jezus aan het kruis. Te elfder ure komt een misdadiger die naast Jezus aan het kruis hangt nog tot inkeer. Op hetzelfde moment dat hij berouw toont is hij reeds in het paradijs. Jezus heeft de hof van Eden op het laatste uur voor zijn sterven nog ontsloten in zijn woorden die hij vanaf het kruis tot hem spreekt. Wij kennen het oude bijbelse Nineve als een deel van het moderne Mosul. De stad ligt in puin. Het graf van Jona (Arabisch Yunus) is verwoest. Is dit het einde voor de inwoners van de stad? Is dit een voorbode van wat ons te wachten staat: een samenleving met steeds meer oorlogswezen en kapotte samenlevingen en falende staten? Of kan ook hier op deze schroeiplek op aarde iets nieuws groeien? Een bijnaam van de stad Mosul is ‘Paradijs’. Dit kan gezien worden als een teken dat mensen zelfs in het meest verwoeste deel van de aarde, te elfder ure, nog het paradijs kunnen vinden zodra zij berouw hebben van het kwaad en zich daarvan afkeren. Zij vinden met hen verlangen naar vrede een gewillig oor bij God. Wat we vieren op 23 september is wat we leren: voor wie rekent op een genadige God is het nooit te laat om opnieuw te beginnen.