In de viering van zaterdagavond 13 juli wordt het evangelie (Lc.10,25-37) gelezen van de barmhartige Samaritaan. Het is een bekend verhaal over een man van wie wij leren dat aan zijn barmhartigheid is af te lezen dat hij, een Samaritaan nog wel, de naaste is van degene die halfdood langs de kant van de weg ligt. Dat juist een priester en vervolgens een leviet aan de overzijde voorbij lopen, zonder barmhartigheid te bewijzen, vormt de keerzijde van de boodschap. Best een punt om dieper over na te denken als we onze eigen houding bezien. In de eerste schriftlezing (Dt.30,9-14) wordt gelezen dat je niet zo ver hoeft te gaan om Gods geboden te halen om hem te kunnen gehoorzamen. Zijn geboden geeft hij je in je mond en in je hart. Deze wijsheid past bij het beeld dat we hebben van de Samaritaan. Hij was op reis, en moest waarschijnlijk nog een heel eind reizen. Maar hij zag zijn doel ineens voor zich liggen en kwam in de nabijheid van de halfdode.
Als je dat beseft denk je ineens: immens moet die afstand zijn die de priester en de leviet nog hebben te overbruggen: zij hebben nog een heel eind te gaan…
Pastoor Henk Schoon